Mutlu Olmak İçin Çok Sebebimiz Var

Uzun zaman oldu birşeyler yazmadım ama bir sebebi var netleşince sebebini açıklarım, süpriz süpriz:)

Neyse konuya dönelim. Bu sabah ev halkı pek bir sakin kalktı. Arya hanımkızımın hiç ara vermeden üst çenedeki küçük azıları çıkıyor geçen gece hiçbirimiz uyumamış olmamızdan ola ki Aryatorik dün gece hiç uyanmadan uyudu, tabii ben bir iki kere üstü açılmış olduğunu düşünüp (hisseden anne!!!!)kalkıp üstünü örttüm ancak o ufacık bölünmeleri yok sayıyor bu beden.

Neyse, neyse konuya dönelim!!! Her gün yaptığımız gibi kahvaltımızı ettik, önce Arya giyindi sonra ben bir koşturmaca ikimizde saat 10:30'da evden çıkacak şekilde hazırlandık.

Hava bugün güzeldi ( -13 derece), yürüsek mi yürümesek mi karar vermeye çalışırken, ayaklarım benim yerime karar verdi otobüs durağında beklemeye başladık.

Ufak bir bilgi vermek gerekirse bulunduğumuz yer petrol dünyasında hatırı sayılır bir yerde, dolayısıyla ucuz petrol, ulaşım olarak şahsi araçların tercih edilmesine beden olmakta tabii bir de kış şartlarını unutmayalım ancak biz halk otobüslerini kullanıyoruz. 

Açık söylemek gerekirse otobüsleri ilk gördüğümde birazcık hayal kırıklığına uğramıştım çünkü çok ufaklar ve özellikle otobüse bebek arabalı üç anne binmek isterse ya da bir yürüme engelli , bir görme engelli ve bir bebek binerse sonuç pek iç açıcı olmuyor çünkü yaşlılar, engelliler, hamileler, bebek arabalılar için tek bir yer ayrılmış durumda.

Bugün otobüste görme engelli biri ve onun kılavuz köpeğiyle yolculuk ettik.

Nasıl anladı bilmiyorum ama biz yanında durunca kaç aylık bebeğin diye sordu ve  kendisininde kreşte çalıştığını söyledi. Arya'yı sevmek istedi elini yavaş yavaş Arya'ya uzattı, normalde Arya kendiyle iletişime giren kişilere hemen bir gülücük atar ya da hemen "babayyyy" der ancak bu sefer bir farklılık olduğunu hissetti, tepkisiz kaldı ve adamın eline dokunmasına izin verdi.

Adam Arya'nın eline dokununca şimdi napıyor mutlu oldu mu? Şaşırdı mı? diye sordu. Nedense bu soru karşısında kendimi mahçup hissettim sanki Arya illa ki tepki vermeliydi. Soruyu konuyu değiştirerek cevapladım, kızımın dişleri çıkıyor bugün biraz hassas, sanırım köpeğin daha çok ilgisini çekti dedim ve ineceğimiz durağa geldiğimiz için iyi günler dileyip otobüsten indik.

İçim acıdı, kendimi bir garip hissettim otobüsten indikten sonra.İnsan hayatındaki güzelliklerin değerini bazen ödeyeceği taksitler,kariyer derdi, gece uyumayan bebeği, kalbini kıran sevgilisi, doğumda aldığı kilolar, son teknoloji telefonu olmadığı için göremeye biliyor. Halbu ki mutlu olmak , sahip olduklarına şükretmek için o kadar çok sevep var ki sadece bazen durup bir dakika düşünmek ya da birisiyle karşılaşmak yetiyor.

İşte bugün benim hayatında sahip olduklarımı hatırladığım ve şükrettiğim günlerden biri.