“Kelebek bir defa kanatlandı mı, bir daha asla tırtıl haline gelmez”
Colin Wilson
Bu haftasonu anne ve baba olarak konumuz “ne çabuk büyüyor bu çocuk”idi. Küçük doğdu halbuki, aldığımız hiçbir kıyafet olmadı kendisine Lohusalıktan olsa gerek herşey üstüne bol geliyor diye bile üzülmüştüm:) şimdi fotograflara bakıyorum da zaman ne kadar çabuk geçip gidiyor.
Önceleri koynumuzdan ayrılmayan bıdık şimdi emekleyip , koltuklara tutunarak yürümeye başladı ve tam anlamıyla özgürlüğünü ilan etti. Eğer canı bizi istemezse yüzümüze bile bakmaz oldu.Yeni keşifler peşinde, nerede karıştırılacak pardon incelenecek bir çekmece, dolap var Arya hemen oracıkta bazen sessiz sessiz bazen ba babe babauuu biii diyerek( -ki bunların hepsini Alican efendim babacım , bana mı dedin diye cevaplıyor) inceleme peşinde. Doğuştan özgür Arya emekleyip , bir yerlerde yan yana gidebilmeye başladıkça kendine olan özgüveni gittikçe güçlendi. Eskiden yegane iletişim aracımız olan ıhhhh lamaların yerini şimdilerde bacaklara yapışmalar ya da pantolon, etek çekiştirmeler aldı.
Arya büyüdükçe becerileri gelişiyor ve kendisinin birey olduğununda farkına varmaya başlıyor. Onun gelişimine biz şahit oldukça mutluluğumuz artıyor, ancak insan zaman zaman paniğe kapılmıyor değil çünkü zaman çok çok çabuk geçiyor. Daha dün kıyafet bulamadığım küçük kızım 3 hafta önce diş çıkardı, 2 hafta önce emeklemeye başladı,5 gün önce kendi kendine yattığı yerden kalkmaya başladı kim bilir yarın ne yapacak?!?!?!?
Hiç yorum yok
Yorum Gönder